ସ୍ଵପ୍ନ

ଛଳନା ଗୋ! ତୁମେ, କେଉଁ ହୃଦ-ରାଜ୍ୟେ
ହେବାପାଇଁ ଅଧିଶ୍ଵରୀ,
ଥିଲା ଯେବେ ଇଚ୍ଛା,ମିଥ୍ୟା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି
ଦେଉଥିଲ କି’ବିଚାରି !

ସେ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିରେ ଅରଣା ମୋ ମନ
ଗଲା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଖୋଜି,
କେଉଁଠି ହଜିଲା କେଉଁ ଇଲାକାରେ
ନପାଏ ମୁଁ ଖୋଜି ଆଜି।

ଭରିଦେଲ ସତେ ମୋ ଆଖିରେ କେତେ
ଆଶାର ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ?
ଲୁହ ହୋଇ ତାହା ଝରିଯାଇ,ହୃଦ
କରିଦେଲା ଦୁଃଖ ସିନ୍ଧୁ।

ସେ ସିନ୍ଧୁ ଗର୍ଭରେ ଆଗ୍ନେୟ ଗିରିରେ
ଜଳୁଛି ବଡବାନଳ,
ସତ କୁହ ତୁମେ କି ଲାଭ ପାଇଲ,
ମୋ ସଙ୍ଗେ କରି ଏ ଛଳ !

ଛଳନା ଗୋ ! ତୁମେ ମୋମନକୁ ଭାଙ୍ଗି
ଗଢୁଛ ଯେ ଇମାରତ,
ଧୂସାବାଲିରେ ସେ କଳ୍ପନା ଘରକୁ
ରଖିବ ତ କାଳ ସ୍ରୋତ !

(ଏହା ନିଜ ଅନୁଭୂତିର କବିତା ନୁହେଁ….ଜଣେ ପ୍ରିୟ ସହପାଠୀ ଙ୍କ ଅନୁଭୂତି ଆଧାରରେ ରଚିତ ହୋଇଥିଲା)